<การติดต่อ>, <บเลด รันเนอร์ 2049>, <ดูน> ซีรีส์ และอื่น ๆ ที่วาดภาพการเลือกของมนุษยชาติในสภาพแวดล้อมใหม่และยิ่งใหญ่ และสำรวจแก่นแท้ของการมีอยู่ของมนุษย์ เรื่องราวเชิงตำนานในแบบของเดอนี วิลเนิฟ ได้ถูกตั้งอยู่ในภาพยนตร์ของเขา <ความรักที่ถูกเผา> แล้ว <ความรักที่ถูกเผา> เรื่องราวอันน่าเศร้าของครอบครัวหนึ่งไม่ได้จบลงเพียงแค่เรื่องราวของพวกเขา แต่ยังขยายไปสู่เรื่องราวทั่วไปของมนุษย์ที่หมุนวนอยู่ในความโกรธและความรุนแรง และ <ความรักที่ถูกเผา> ยังบรรจุรูปแบบของธีมการสำรวจอัตลักษณ์ซึ่งเป็นธีมที่ปรากฏในจักรวาลของเดอนี วิลเนิฟ โดยการเดินทางของฌอง(เมลิซซา ดิซอร์มิส โปลิน) ที่ค้นพบอัตลักษณ์ของเธอได้ปรากฏในภาพยนตร์หลังจากเดอนี วิลเนิฟ เช่นเดียวกับตัวละครในภาพยนตร์ของเดอนี วิลเนิฟ ที่ตั้งคำถามเกี่ยวกับการเป็นมนุษย์หรือเป็นรีพลิเคนท์(มนุษย์ที่ถูกสร้างขึ้น) เช่น K(ไรอัน กอสลิง) ใน <บเลด รันเนอร์ 2049> หรือ Paul Atreides(ทิโมธี ชาลาเมต์) ใน <ดูน> ที่ตั้งคำถามเกี่ยวกับความสามารถในการเป็นมนุษย์ที่เหนือกว่าตนเองในฐานะพระเมสสิยาห์
ดังนั้น <ความรักที่ถูกเผา> จึงเป็นจุดเริ่มต้นของจักรวาลของเดอนี วิลเนิฟ นอกจากนี้ยังเป็นผลงานที่ทำให้จักรวาลของเขาเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกนอกควิเบก ประเทศแคนาดา ในวันที่ 25 มิถุนายน <ความรักที่ถูกเผา> จะกลับมาฉายใหม่ในรูปแบบ 4K เพื่อเฉลิมฉลองครบรอบ 15 ปี การทำงานในรูปแบบรีมาสเตอร์นี้มีเดอนี วิลเนิฟ ผู้กำกับร่วมกับผู้กำกับภาพ อังเดร เทอร์ปิน(Andre Turpin) เข้าร่วมด้วย การกลับมาดู <ความรักที่ถูกเผา> ในขณะที่ยังมีสงครามที่เกิดจากความขัดแย้งทางศาสนาในปัจจุบันจะเป็นสิ่งที่มีความหมาย
หลังจากการตายของแม่ นาวาล มาร์วาน, คู่แฝดซิโมน์(แม็กซิม โกเดต์)และฌองได้รับจดหมายสองฉบับจากทนายความ หนึ่งฉบับถึงพ่อที่คิดว่าตายไปแล้ว และอีกฉบับถึงพี่ชายที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ตามคำสั่งเสียของแม่ ฌองจึงมุ่งหน้าไปยังบ้านเกิดของแม่ในตะวันออกกลาง เธอเริ่มต้นการเดินทางที่มืดมนสู่ความจริงโดยติดตามอดีตของแม่
การตีความใหม่ของตำนานโออิดิปุสในยุคปัจจุบัน
<ความรักที่ถูกเผา> เป็นผลงานที่ดัดแปลงจากบทละคร "ไฟ" ของวาซดี มูอาวาด นักเขียนจากควิเบกที่เกิดในเลบานอน เดอนี วิลเนิฟได้นำเรื่องราวการติดตามความลับของครอบครัวที่เกิดจากคำสั่งเสียของแม่และชะตากรรมอันน่าเศร้าของครอบครัวมาใช้ในเรื่องราวหลัก แต่ในต้นฉบับนั้น ความเจ็บปวดส่วนตัวที่เกี่ยวข้องกับสงครามกลางเมืองเลบานอนของนักเขียนมูอาวาดจะถูกเปิดเผยอย่างชัดเจน ในขณะที่ <ความรักที่ถูกเผา> ขยายไปสู่พื้นที่สัญลักษณ์ของสงครามที่เกี่ยวข้องกับสงครามกลางเมืองและความขัดแย้งทางศาสนา โดยไม่กำหนดพื้นที่ของภาพยนตร์อย่างชัดเจน ทำให้เรื่องราวกลายเป็นเรื่องราวที่มีความเป็นสากลและมีลักษณะเชิงตำนานมากขึ้น
<ความรักที่ถูกเผา> เป็นภาพยนตร์ที่ความเป็นจริงของภาพยนตร์สารคดีและความโศกนาฏกรรมเชิงตำนานมาบรรจบกัน การเดินทางของฌองไปยังบ้านเกิดของแม่ถูกถ่ายทอดอย่างมีชีวิตชีวาและมีความรู้สึกเหมือนภาพยนตร์สารคดี ในขณะเดียวกันเงาของชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ที่ปกคลุมครอบครัวหนึ่งก็ทำให้คิดถึงตำนานโออิดิปุส ฌองได้เรียนรู้ว่าแม่ นาวาล ได้ให้กำเนิดเด็กที่เป็นผู้ลี้ภัยมุสลิม ในขณะที่นาวาลเกิดในครอบครัวคริสเตียน เธอถูกมองว่าเป็นความอัปยศของครอบครัว และส่งเด็กทารกที่มีรอยสักสามจุดที่ส้นเท้าขวาไปยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า รอยสักที่อยู่ที่ส้นเท้าของเด็กเชื่อมโยงกับบาดแผลที่โออิดิปุสได้รับ (ชื่อ "โออิดิปุส" หมายถึง "เท้าที่บวม") ราชาไลออสสั่งให้คนเลี้ยงเด็กส่งโออิดิปุสที่เกิดใหม่ไปฆ่า โดยมีบาดแผลที่ส้นเท้าของเขา รอยสักที่ถูกจารึกตั้งแต่เกิดของพวกเขาแสดงถึงความจริงอันน่าเศร้าและแสดงให้เห็นถึงวงจรของชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เช่นเดียวกับที่โออิดิปุสเผชิญหน้ากับความจริงอันน่าเศร้าของการฆ่าบิดาและการมีเพศสัมพันธ์กับมารดา <ความรักที่ถูกเผา> ฌองและซิโมน์ก็ได้เรียนรู้ความจริงที่พวกเขาไม่สามารถรับมือได้ อย่างไรก็ตาม <ความรักที่ถูกเผา> ได้ระบุความโกรธและความรุนแรงของมนุษย์ที่เกี่ยวข้องกับความขัดแย้งทางศาสนาและสงครามกลางเมืองเป็นจุดเริ่มต้นและเหตุผลของโศกนาฏกรรม และตีความตำนานโออิดิปุสในยุคปัจจุบัน
※ ตั้งแต่บรรทัดนี้ไปเป็นเนื้อหาที่มีสปอยล์ของภาพยนตร์
สัญญาของการให้อภัยที่ตัดขาดจากกระแสแห่งความโกรธ
เด็กของนาวาลที่ถูกส่งไปยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าถูกตั้งชื่อว่า นิฮาร์ นิฮาร์ถูกเลี้ยงดูโดยกลุ่มมุสลิมให้เป็นมือสังหารที่เล็งปืนไปที่คริสเตียน หลังจากนั้นเขาถูกจับโดยฝ่ายตรงข้ามและกลายเป็นผู้ทรมานโดยฝ่ายคริสเตียน นาวาลที่ลอบสังหารผู้นำกลุ่มทหารคริสเตียนถูกส่งไปยังเรือนจำคฟาร์ ริยัต ซึ่งเป็นที่ที่นักโทษการเมืองเช่นเธอถูกคุมขังและมีร่องรอยของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์และสงครามกลางเมืองอยู่ที่นั่น เจ้าหน้าที่เรือนจำส่งอาบู ทาเร็ก ผู้ทรมานมาให้เธอเมื่อเห็นว่านาวาลยังคงร้องเพลงทุกวันและไม่ยอมแพ้ อาบู ทาเร็กได้ข่มขืนเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า และเธอในที่สุดก็ท้องกับลูกของเขา ความโศกนาฏกรรมของพวกเขาได้เพิ่มความโศกนาฏกรรมอีกหนึ่งอย่าง อาบู ทาเร็กกลายเป็นโออิดิปุสที่ข่มขืนแม่โดยไม่รู้ว่าเขาคือเด็กที่นาวาลส่งไป นาวาลได้ทิ้งจดหมายสุดท้ายถึงฌองและซิโมน์ คำพูดที่เธอทิ้งไว้คือ “จุดเริ่มต้นของเรื่องราวของพวกเธอคือสัญญา สัญญาที่จะตัดขาดจากกระแสแห่งความโกรธ ขอบคุณที่ในที่สุดก็รักษาสัญญาได้ กระแสได้ถูกตัดขาดแล้ว การอยู่ร่วมกันเป็นสิ่งที่สวยงาม”
